In memoriam Frits Jansen

Ondanks toenemende gezondheidsklachten overleed toch nog onverwacht op 2 februari onze oud-
bestuursvoorzitter en bestuurslid Frits Jansen. Frits was voorzitter van 2007 tot 2013, een rol die hij
niet alleen met grote inzet en betrokkenheid, maar ook vanuit zijn hart vervulde. Hij hield van
Groenekan en de Groenekanners waar hij er zeer veel van kende. Voor Frits was Groenekan niet
alleen een prachtig dorp dat zo groen mogelijk gehouden diende te worden, maar ook een dorp met
veel geschiedenis en geschiedenis was een grote passie van hem. Met name de oude
Bisschopswetering ging hem ter harte en hij wist dan ook vrijwel alles wat er te weten valt over de
historie van deze minstens 800 jaar oude de wetering. Het zoveel mogelijk terugbrengen van de
wetering in een meer oorspronkelijke staat was een van de zaken waar hij zich onvermoeibaar en
met de hem kenmerkende vasthoudendheid voor inzette. Het herstel van de oude loop ter hoogte
van Larenstein isdan ook grotendeels te danken aan de inzet van Frits. Ook de schutjes en sluisjes in
en om het dorp hadden zijn warme belangstelling.
Naast de inzet van zijn kennis en kunde toonde Frits zich ook een goed gastheer. Talloze malen
waren de bestuursvergaderingen bij hem thuis waar de uitstekende wijn die hij schonk zeker bijdroeg
aan het vergaderplezier.
Maar het GLP was niet het enige waar Frits zich voor inzette. Een paar voorbeelden: in 1995 was hij
mede-organisator van het ooievaarsnest dat ter ere van zijn eigen 50e verjaardag en die van een
groep mede- Groenekanners in Groenekan geplaatst werd. In ongeveer dezelfde tijd bond hij de
strijd aan tegen Rijkswaterstaat met de oprichting van de Stichting Stop Geluidshinder Maartensdijk.
Ook de Visie op Groenekan die in 2008 werd opgesteld, was grotendeels aan Frits te danken. In
Groenekan “met al die juristen”, zoals hij placht te zeggen, ondervond hij natuurlijk ook tegenspraak
maar dan kwamen zijn vasthoudendheid en eigenwijsheid hem goed van pas. Als man met gevoel
voor geschiedenis en cultuurhistorie ging ook de molen Geesina hem zeer ter harte. Deze verkeerde
lange tijd in een deplorabele staat en onder anderen Frits besloot daar iets aan te doen. Stichting
Molen Geesina, waarvan ook het Utrechts Landschap deel uitmaakte, werd opgericht. Er werden
fondsen geworven en de restauratie kon beginnen. Voor al deze inspanningen mocht Frits dan ook
van de burgemeester de ‘medaille van verdienste’ ontvangen.
Van werken met zijn handen hield Frits ook. Zo knipte hij graag de heg bij de molen en bleef hij toen
hij al minder fit werd nog lang actief bij de snoeidagen van het Groenekans Landschap. Tot twee
weken voor zijn dood kwam hij nog naar de vergaderingen. Dat die van 18 januari de laatste voor
hem zou zijn had niemand verwacht. We gaan zijn kennis, ervaring en humor maar vooral Frits zelf
enorm missen.